Rozdział szesnaty

"Gave you all I had and you tossed it in the trash,
You tossed it in the trash, you did.
To give me all your love is all
I've ever asked..."*

                                                         *Piosenka*
- Zdradziłaś mnie? - zapytałem ponownie nie wierząc.
Olivia patrzyła na mnie błagalnym wzrokiem. W jej pełnych łez oczach dostrzegłem ból i skruchę.
- Louis, ja przepraszam, byłam wtedy pijana, ja... ja. On mnie wykorzystał. - tłumaczyła się łykając gorzkie łzy.
Natychmiast zerwałem się na równe nogi. Krew zaczęła gotować mi się w żyłach. Nawet nie chciałem patrzeć jej w oczy. Niespokojnie chodziłem po pokoju przeczesując włosy palcami. Jak ona mogła mi to zrobić?
- Powiedz mi z kim mnie zdradziłaś. - zażądałem.
Nie odpowiedziała. Siedziała skulona na brzegu łóżka i niespokojnie bawiła się palcami. Była żałosna.
- POWIEDZ MI DO JASNEJ CHOLERY KIM JEST TEN SUKINSYN!!! - wykrzyczałem cały czerwony.
Jej drobne ciało zadrżało. Spojrzała na mnie wystraszona po czym przełknęła głośno ślinę.
- Zayn. - wymruczała.
Boże czy ja śnię? Powiedz mi, że to tylko sen. Ciężko dysząc podszedłem do niej. Chwyciłem jej chude nadgarstki i kazałem spojrzeć sobie w oczy. Jęknęła z bólu.
- Zayn?! Ten Zayn?! - wysyczałem.
Zacisnęła oczy, a kolejne strużki łez popłynęły jej po policzkach.
- Tak. - szepnęła.
- Suko! - wykrzyknąłem jej w twarz.
 Nie mogłem opanować nerwów. Potrząsnąłem mocno jej ciałem po czym bez słowa wybiegłem z pokoju trzaskając drzwiami. O mało co nie spadłem ze schodów schodząc na dół. Zastałem tam też chłopaków. Wstali już z łóżek i szykowali śniadanie. W chwili gdy pokazałem się w kuchni wszyscy odwrócili się w moją stronę.
- Stary, co się tam na górze działo? - zapytał Niall stojący przy kuchence.
Nie odpowiedziałem. Rozejrzałem się dookoła i wtedy ukazał mi się on- człowiek, którego zawsze uważałem za przyjaciela, a który okazał się wrogiem. Beztrosko jak ostatni dupek wychodził z łazienki nucąc pod nosem jakąś piosenkę. Niewiele się zastanawiając podszedłem do niego i całą pięścią wymierzyłem mu cios w twarz. Mulat jedynie odskoczył zaskoczony przykładając dłoń do nosa. Nie czekając długo uderzyłem go kolejny raz i jeszcze. Jednak po chwili obok mnie pojawili się chłopcy. Harry od razu mnie odciągnął krzycząc:
- Pojebało cię?! Co ty robisz? - potrząsnął mną.
Wyrwałem się z jego ramion po czym zwróciłem się do niego:
- Lepiej się zapytaj co on zrobił.
Omijając zdezorientowanego Nialla podążyłem do wyjścia. Po drodze zabierając kurtkę wybiegłem wkurwiony z domu. Jak na złość przed bramą stał jakiś papparazo z aparatem w dłoni. Zbliżyłem się do niego i jednym sprawnym ciosem wybiłem mu kilka zębów. Nie zwracając uwagi na jego krzyki i groźby pobiegłem w nieznanym mi kierunku. Zależało mi, aby nikt, powtarzam nikt nie zobaczył mnie w takim stanie. Byłem nieobliczalny. Wsiadając do metra dojechałem na przedmieścia Londynu. Spokojniejsza okolica. Tam mogłem trochę uspokoić. Idąc pustą prawie ulicą co chwila potykałem się o jakieś kamienie. Pogoda była naprawdę okropna. Pochmurno, zimno, a resztki śniegu sprawiały, że było naprawdę ślisko. Wziąłem kilka głębokich wdechów po czym byłem w stanie w miarę trzeźwo myśleć. Jak oni mogli mi to zrobić? Ludzie, którym ufałem tak po prostu mnie zdradzili. Bez żadnych skrupułów pieprzyli się w moim łóżku. Moim. Pff... czyli tym w tych czasach są przyjaciele, dziewczyna? Boże, jak ja mogłem być taki naiwny? To dlatego ostatnio Olivia tak dziwnie się zachowywała. A ja głupi się o nią martwiłem. O tą dziwkę. Nie powstrzymałem łez, które powoli spływały po moim policzku. Dlaczego płakałem? Bo przekonałem się jaka tak naprawdę jest? Nie, płakałem, bo ją kochałem. Olivia była moją pierwszą prawdziwą miłością. Zdrada bolała tak bardzo. Oboje z Zayn'em wbili w moje serce sztylet. Zayn, właśnie Zayn. On był moim przyjacielem, człowiekiem, któremu mogłem ufać i który nigdy mnie nie zawiódł. Aż do tej pory... Wiedziałem, że Olivia mu się podoba, ale w życiu bym nie pomyślał, że będzie w stanie zrobić takie świństwo.
Tego było za wiele. Zatrzymałem się nagle, rozejrzałem dookoła po czym wybuchłem płaczem niczym dwuletnie dziecko. Mój głośny szloch roznosił się po okolicy jak echo, a porozbijane na miliony kawałeczków serce wyło z bólu. Kucnąłem i schowałem twarz w kolanach. Co chwila ocierałem słone łzy z policzka. Zrobiłbym dla niej wszystko, dosłownie. Skoczyłbym z mostu, zabił. Wszystko, ale ona? Co ona by zrobiła?
*
Siedziałem na kanapie przykładając kompres do głowy. Bolało, ale założę się, że nie bardziej niż Louis'a złamane serca. Wcześniej nie dotarło do mnie co tak naprawdę zrobiłem spędzając noc z Olivią. Dopiero gdy spojrzałem w jego oczy kiedy zadawał mi kolejne ciosy. Były pełne bólu i nienawiści. Nienawiści do mnie i do niej - Olivii, która tak naprawdę była Bogu ducha winna. Aż bałem się pomyśleć co ona w tamtej chwili przeżywała.
- Zayn, już lepiej? - zapytał Liam siadając obok mnie.
Pokiwałem głową. Payne posłał mi pokrzepiający uśmiech po czym powiedział:
- Dobrze, że wreszcie Louis zna prawdę.
- Ale on mnie teraz znienawidzi. - stwierdziłem.
- Przejdzie mu, zobaczysz. - zapewnił mnie brunet.
Liam zawsze wiedział co powiedzieć żeby pokrzepić człowieka. Był prawdziwym przyjacielem.
- Li, a co jest z Olivią? - spytałem nagle.
Chłopak wytrzeszczył oczy. Czy ona, nadal tam? Nie, niemożliwe.
- Jezusie Święty...- zdążył wymruczeć, ale ja już biegłem po schodach.
- Oby nic sobie nie zrobiła. - mówiłem do siebie.
Aż bałem się w ogóle pomyśleć co mogła sobie zrobić biorąc pod uwagę jej ostatnie problemy emocjonalne.
*
"Suko!" - te słowa nadal brzmiały w mojej głowie. Zupełnie jakby to stało się przed chwilą. Co ja najlepszego zrobiłam? Jak mogłam? Siedziałam na balkonie w pokoju Louis'a. Mój spazmatyczny płacz roznosił się po okolicy. Z trudem opanowywałam drżenie rąk. Zachowałam się jak ostatnia dziwka. Teraz, gdy Louis o wszystkim wiedział już byłam pewna, że nigdy mi nie wybaczy. Jego reakcja na tą wiadomość. Boże...ja w ogóle nie wiedziałam, że on jest w stanie aż tak bardzo się zdenerwować. Co ja najlepszego zrobiłam? Chciałam się zabić, poczuć ten ból, który on miał w sercu. Doznać takiego samego cierpienia. Nie zastanawiając się chwili odwiązałam opatrunki a rąk i zaczęłam rozdrapywać świeże rany. Syczałam z bólu kiedy strużki krwi zaczęły spływać mi po ramieniu. Krople czerwonego płynu po chwili zabrudziły całą podłogę i moje ubranie.
- To dla ciebie Louis. - powiedziałam rozcinając paznokciem skórę ręki.
Ból był niesamowity. Ledwo co powstrzymałam się od przeraźliwego krzyku. Gdy już ledwo przytomna siedziałam na posadce na balkonie poczułam, że robi mi się niedobrze. szybko wstałam i nachyliłam się nad barierką. Po raz kolejny zwróciłam. Co mi się działo?
- Louis, Lou, Loui...- mruczałam do samej siebie.
Było mi słabo, bardzo słabo. Stałam pochylona nad barierką i z ledwością utrzymywałam się na własnych nogach. Krew zalewała całe moje ręce, kołowało mi się w głowie, a dusza wołała "skacz!". Może zabić się to wcale nie jest taki zły pomysł? Wtedy przynajmniej nie musiałabym patrzeć każdego dnia w swoje odbicie i widzieć potwora, który zdradził osobą którą kocha ponad życie. Przymknęłam oczy i już miałam puścić barierkę kiedy ktoś gwałtownie popchnął szklane drzwi i wbiegł na balkon.
- Nie!!! - krzyknął.
Odwróciłam głowę. Moje zakrwawione ręce nagle się wyśliznęły i nie byłam w stanie się niczego trzymać. Moje ciało bezwładnie zaczęło lecieć w dół...coraz niżej...

"But darling i'll still catch a grenade for ya
Throw my hand on a blade for ya 
I'd jump in front of a train for ya
You know I'd do anything for ya!"

* Bruno Mars - "Grenade"

No i mamy szesnasty rozdział? Jak się Wam spodobał? Jak myślicie, co się stanie z Olivią? Dziękuję Wam bardzo za miłe komentarze, to takie wspaniałe uczucie jak ludzi piszą, że podoba im się to co robisz. Dziękuję Wam, bo naprawdę jesteście niesamowite i bardzo Wam wszystkie kocham <3 Pozdrawiam i całuję :*