Rozdział jedenasty

"Cause you make me feel like,
I've been locked out of heaven
For too long, for too long
Yeah you make me feel like,
I've been locked out of heaven
For too long, for too long"


Gdy otworzyłam oczy znajdowałam się w salonie na kanapie. Ale jak? Kiedy? Przetarłam zaspana oczy, ziewnęłam i rozejrzałam się dookoła. Było ciemno, obok mnie paliła się tylko czerwona lampa stojąca za kanapą. Niepewnie podniosłam się i postanowiłam sprawdzić, która godzina. W tym celu poszłam do kuchni gdzie na ścianie wisiał duży zegar. Była piąta nad ranem. W takim razie gdzie są chłopcy? - pomyślałam. W domu było cicho jak nigdy. Zdziwiona usiadłam na krześle i oparłam się rękami i blat stołu. Szybko mój wzrok powędrował na białą karteczkę leżącą na stole. Spojrzałam na nią licząc, że znajdę odpowiedź na nurtujące mnie pytanie.

                                                           Cześć Kochanie!
                                    Mam nadzieję, że się wyspałaś.  Razem z chłopakami jesteśmy
                                   od w pół do piątej na próbie do występu w X - factorze. 
                                    Wrócimy około dziewiątej i pójdziemy do Twojej cioci. 
                                     Zjedz śniadanie, wypocznij.
                                                                                              Louis
- Aha. - mruknęłam.
Piąta rano,a oni już na próbie. I weź tu bądź sławny. Współczułam im. Sława to nie przelewki. Jednak nie to mnie martwiło najbardziej. Tego dnia miałam się spotkać z ciocią. Nie widziałam jej ponad tydzień, a ona mnie nie szukała. Może sądzi, że jestem już wystarczająco dorosła? W dodatku niedługo święta, a ja nie miałam żadnego prezentu, w ogóle nie byłam przygotowana. No i Lou miał urodziny. Trochę się tego zwaliło, ale postanowiłam przejmować się tym dopiero w ciągu dnia. Wyciągnęłam, więc z półki kubek, zagotowałam wodę w czajniku i zaczęłam szukać herbaty. Znalazłam ją, a obok niej kilka piw. Wzięłam do rąk butelkę. Nigdy nie piłam alkoholu, ale w tamtej chwili miałam okropną ochotę spróbować. Chciałam utopić smutki. Nie zastanawiałam się długo. Otworzyłam butelkę i wzięłam pierwszy łyk.
- Fuj! Jak ludzie to piją?! - stęknęłam.
Jednak po chwili zrobiłam kolejny łyk i następny, aż w końcu poszła cała butelka, a smak z ohydnego zamieniał się w znośny, ciekawy, aż w końcu pyszny. Po trzeciej butelce zaczęłam tańczyć "erotic dance" i rozżalać się głośno nad sobą. Po czwartej poczęłam szukać innych alkoholi znajdujących się w domu. Brandy, wino, a nawet czysta wódka - wszystko było pyszne. Po jakiejś godzinie urwał mi się film i nie pamiętam co robiłam. Może to i lepiej...
*
Byliśmy przed domem po dziewiątej. Stało tam kilka fanek, więc zrobiłyśmy sobie z nimi zdjęcia i weszliśmy do mieszkania. Harry od razu pobiegł do kuchni, bo był strasznie spragniony.
- Chłopaki! - zawołał. - Mamy problem.
- Co się stało Harold? - podszedłem do niego i zobaczyłem Olivię.
Dokładniej ujmując jej resztki. Leżała w kuchni w samej koszuli nocnej otoczona mnóstwem pustych butelek po alkoholu. Byłem zdruzgotany. Co ta dziewczyna najlepszego narobiła? Zayn podszedł do niej i starał się ją obudzić. W końcu otworzyła oczy i spojrzała na niego pijanym wzrokiem.
- Ooo to mój kochany Louis, Loui, Lou....- mruczała przytulając go do siebie.
- Nie, to nie Louis Olivia, ja jestem Louis. - powiedziałem stanowczo i wziąłem ją na ręce.
Zaniosłem ją do swojego pokoju. Tam położyłem ją na łóżku przykrywając kołdrą i poczekałem aż zasnęła. Potem zszedłem na dół i zwróciłem się do chłopaków siedzących w salonie:
- Słuchajcie, muszę coś załatwić. Zajmijcie się Olivią, ok? 
- Taa, jasne. - odparli zgodnie.
- Dzięki, a Niall, rzuć mi kluczyki od samochodu. - zawołałem. -Są na ławie.
Po chwili przyleciały do mnie, a ja mogłem spokojnie wyruszyć w swoich sprawach.
*
- Kto zajrzy do Olivki? - zagadnął Liam. - Może ja pójdę, co?
- Nie, nie trzeba. Ja zobaczę co u niej. - powiedziałem i chwilę później już byłem w pokoju Tomlinsona.
Olivia leżała na łóżku i słodko spała. Co jakiś czas mruknęła coś przez sen. Usiadłem na rogu łóżka i zacząłem się jej przyglądać. Była słodka. Mogłem na nią patrzeć bez końca i za każdym razem dostrzegałem w niej coś niezwykłego. Muszę przyznać, że zakochałem się poważnie, zbyt poważnie. Już nawet Louis, który był przecież jej chłopakiem, a moim przyjacielem przestał stanowić dla mnie jakąkolwiek przeszkodę. Chciałem ją zdobyć, mieć tylko dla siebie.
Poruszyła się lekko i uśmiechnęła przez sen. To chyba dobrze wróży. Nie potrwało długo, a Olivia otworzyła oczy. Spojrzała na mnie po czym mruknęła zatykając buzię rękami:
- Niedobrze mi.
- Oj nie, tylko nie tu! - krzyknąłem.
Kilka sekund później już prowadziłem ją do łazienki. Zwymiotowała. No cóż, czego się spodziewałem. Po tym ile wypiła to i tak mniejsze zło. W dodatku nadal była pijana.
- A co ja tu właściwie robię? - spytała nieprzytomna.
- Chwilowo: to mieszkasz. - odparłem.
- Ja chcę do domu, idę do domu. - powiedziała opuszczając łazienkę.
Chwiejnym krokiem podążyła w kierunku schodów. O nie! - pomyślałem i szybko chwyciłem ją za ręce.
- Zostaw mnie ty wandalu! - krzyknęła z impetem i nadepnęła mi na stopę.
- Au. - stęknąłem. - Nie rób tak.
- Chcę do domu! - pisnęła niczym mała, zdesperowana dziewczynka.
Trzymałem ją mocno, Olivia zaczęła rzucać się na wszystkie strony. Jej długie, blond włosy opadły jej na oczy zasłaniając widok, jednak ona nadal usilnie mi się wyrywała. W końcu podirytowany tą całą sytuacją przycisnąłem ją mocno do siebie uniemożliwiając ostateczną ucieczkę. Piszczącą zaprowadziłem ją do pokoju i posadziłem na łóżku.
- Połóż się spać. - nakazałem.
- Nie. - odburknęła.
Usiadła na rogu łóżka krzyżując ręce i spoglądała na mnie ciętym wzrokiem. Gdyby ten wzrok potrafił zabijać już pewnie dawno bym nie żył. Uśmiechnąłem się do niej. Wyglądała co najmniej ciekawie w samej, za dużej na siebie koszulce Louis'a, zezłoszczona, z nieuczesanymi włosami i tym zabawnym, ale strasznym wzrokiem. Jak mała, obrażona dwulatka.
- Nie obrażaj się. - zaśmiałem się na co ona warknęła groźne.
- Dobrze,dobrze. - podniosłem ręce w geście obronnym. - Bez nerwów.
Powoli usiadłem obok niej, nic nie zrobiła. Posunąłem się bliżej, Olivka nadal siedziała niewzruszona. Po chwili opuściła ręce, tak aby swobodnie leżały na jej kolanach, lekko się zgarbiła i zaczęła bawić się kosmykiem włosów. Ledwo co powstrzymałem się od wybuchu śmiechem, szkoda, że nie miałem kamerki. Nagrał bym to i pokazał Olivii jak wytrzeźwieje.
Położyłem się na łóżku. Dziewczyna oburzona kazała mi się podnieść. Uczyniłem to, potem zaczęła mi się przyglądać.
- Zayn...- mówiła oglądając mnie.
Czułem się bardzo nieswojo. Gdy położyła swoją dłoń na moim policzku poczułem falę dreszczy obiegających moje ciało. Chciałem coś powiedzieć, ale zabrakło mi słów. Olivia trochę nieśmiało zbliżyła się do mnie tak, że nasze twarze dzieliły zaledwie milimetry. Czułem na sobie jej ciepły, równomierny oddech pomieszany z wonią alkoholu. Patrzyła się w moje oczy. Wyczytałem z nich nieśmiałość, ale zarazem pożądanie. Dłoń z policzka przełożyła na szyję. Ja byłem zakłopotany, nie mogłem się ruszyć. Oddychałem nerwowo, czułem swoje niespokojne bicie serca. Zayn, co ty do jasnej cholery wyprawiasz? - myślałem. I stało się. Pocałowała mnie. Najpierw delikatnie musnęła moje usta, ale potem wręcz się w nie wpiła.
- Olivia. - stęknąłem.
Chciałem ją od siebie odepchnąć, ale mi nie pozwoliła. Całowaliśmy się. Nie wiem czemu, ale odwzajemniłem jej pocałunek. Dobrze wiedziałem, że na tym się skończy. Pocałunek był tylko przekąską, przekąska dla prawdziwej miłosnej  uczty. Olivia wepchnęła swój język. Stary, ostatnia szansa żeby się wycofać. - przyszło mi go głowy i rzeczywiście odsunąłem się i wstałem. Jednak dziewczyna nie odpuszczała tak łatwo. Przycisnęła mnie do ściany i ponownie złączyła nasze usta w pocałunku. Nie odmówiłem, nie mogłem. Przygryzłem lekką jej wargę. Uśmiechnęła się. Zatopiła swoje dłonie w moich włosach, a ja błądziłem rękami po jej chłodnym ciele. Nogi oplotła wokół moich bioder.  Podniosłem ją i posadziłem na komodzie naprzeciwko łóżka. Byliśmy tak blisko, byliśmy jednością. Słyszałem bicie naszych serc, chciałem więcej. Zacząłem całować jej szyję, ona w tym czasie szeptała mi do ucha czułe słówka. Po chwili odsunąłem się od niej nieco. Wystraszyła się, jednak w porę zauważyła, że tylko po to aby pozbyć się swojej bawełnianej koszulki. Bez problemu zdjąłem też z Olivii koszulę zastając ją w samej bieliźnie. Oplotła ręce na moim karku i z impetem przysunęła mnie do siebie. Zacząłem pieścić jej piersi błądząc rękami po jej podbrzuszu. Pocałowała mnie w policzek. Spojrzeliśmy na siebie, nasze oczy aż biły pożądaniem. Ponownie chwyciłem Olivię w ręce i niemalże rzuciłem na łóżko. Wbiła swoje długie, smukłe palce w moje plecy powodując kolejną falę przyjemnych dreszczy.
- Pieprz mnie Zayn, pieprz mnie jakby nie było jutra. - wyszeptała mi do ucha.
Te słowa podziałały na mnie jak płachta na byka. Czym prędzej pozbyłem się jej bielizny oraz swojej. Byliśmy kompletnie nadzy. Bez wahania brnąłem w to dalej. Nasze rozpalone ciała pragnęły bliskości, pragnęły siebie. Olivia zaczęła jęczeć cicho co podnieciło mnie jeszcze bardziej. Już nie było żadnego odwrotu...


"Cause your sex takes me to paradise
Yeah your sex takes me to paradise
And it shows, yeah, yeah, yeah"*

* Bruno Mars - "Locked Out Of Heaven"

No i? Warto było czekać na nowy rozdział? Zaskoczyłam Was? Mam nadzieję, że tak i od razu chcę podziękować za 60 komentarzy pod ostatnim rozdziałem. Jesteś wspaniałe! Mogę też oficjalnie ogłosić, że następne rozdziały opowiadanie będą coraz ciekawsze. A tak w ogóle to jak myślicie: Czy Louis dowie się o tym "'małym wybryku", a jeżeli tak to od kogo: Olivii czy Zayn'a?